Liefde op het eerste gezicht?

Mijn liefdesverhaal:

Het begon ongeveer drie jaar geleden. De school waar ik me had ingeschreven en ondertussen volwassenonderwijs volgde, organiseerde een uitstap voor alle leerlingen. Ook voor de leerlingen die niet naar de lessen kwamen maar afstandsonderwijs volgden. De uitstap was 4 dagen naar Londen. Ik zat net met mijn broek omlaag en met mijn billen op een veel te koude wc-bril, toen ik de affiche zag hangen op de binnenkant van de toiletdeur. Ik las het eigenlijk zonder na te denken, tot er in de lessen over werd gepraat. Twee van mijn medeleerlingen waar ik een vrij goede band met had opgebouwd gingen zeker gaan en vroegen of ik niet mee ging. Het leek me leuk aangezien ik eigenlijk als kind nooit veel op reis was geweest of op uitstapjes was gegaan. De prijs viel ook goed mee en er werd gezorgd voor een bus die ons naar Londen ging brengen en ook overal in Londen ging rondrijden. Een paar dagen later besefte ik pas dat ik me effectief had ingeschreven als ik ‘biep biep biep’ hoorde en de letters ‘betaling OK’ las op het schermpje van het bancontactbakje dat in de bureau van één van de leerkrachten die meeging stond. Een goede maand later vertrok de bus om 7uur in de ochtend van aan de school. Ik was al een tijdje wakker toen ik arriveerde om 6u45 en er was nog geen kat te zien, zelfs geen bus of geen leerkracht. Ik keek nog eens in mijn mails om te zien of ik de juiste datum en het juiste uur had gelezen. De mail bevestigde dat ik juist was. Ongeduldig in de koude donkere ochtend stond ik te wachten. Om iets na 7 kwamen eindelijk mijn twee medeleerlingen toe, waarmee ik in mijn hoofd deze hele trip ging doorbrengen. De bus kwam ook eindelijk aan en het duurde nog eventjes vooraleer iedereen zijn bagage in de bagageruimte gepuzzeld werd en we allemaal in de bus zaten om te vertrekken. Op de bus leerden ik en mijn twee medeleerlingen nog een paar anderen kennen. Na een paar pauzes uit de bus samen te spenderen en in de bus samen spelletjes te spelen en te praten, leek het erop dat ons kliekje uitgebreid was naar 4 a 5 personen. We konden het goed vinden met elkaar. Ik merkte hem pas op toen we al een tijdje op de bus zaten, omdat hij achter ons zat, meer naar het einde van de bus toe, terwijl wij vanvoor op de bus zaten. Hij was in gezelschap van een andere, nogal alternatieve jongen die ook wel heel sociaal leek te zijn. Ik vond meteen dat hij een bepaalde vibe uitstraalde, een natuurlijke flow, er was een soort aantrekkingskracht. Toen besteedde ik er nog niet veel aandacht aan en had ik misschien nog maar een paar woorden met hem gewisseld. Toen we aankwamen in Londen en we hadden onze kamers toegewezen gekregen, gingen we die avond nog iets eten in een plaatselijke pub. Toevallig genoeg belande ik naast de alternatieve jongen en rechtover hem mij zat hij. Ik kon hem eindelijk onopvallend en wat van dichterbij bekijken. Ookal waren ze beide de kont van de serveerster aan het bespreken, ik was getriggerd. Hoe mooi de woorden die hij sprak uit zijn mond vloeiden, hoe zijn kaken een beetje bolden als hij lachte en hoe zijn diepgroene ogen hem zo mysterieus maakten. Hij kwam erg zelfzeker over en dat allemaal sprak me meer aan dan ik eigenlijk wou toegeven. Ik merkte dat ik hem meer en meer opzocht als ik hem even niet zag, niet om direct contact te leggen maar om toch maar wat in zijn buurt te kunnen hangen. We konden soms kiezen tussen bepaalde activiteiten en de volgende dag hoopte ik stiekem dat we hetzelfde zouden doen, maar hij koos voor de andere activiteit. Na een vermoeiende maar leuke dag met ons kliekje besloot ik nog een sigaret te roken op het terras van ons hotel. Ik ging niets vermoedend in mijn pyjama op het terras roken toen ik zag dat de alternatieve jongen er ook stond en één van de leerkrachten ook. We waren wat aan het kletsen toen hij ook ineens tevoorschijn kwam. Het was rond de kerstperiode en het was koud. Hij had een knalrode trui aan met een rudolf erop. Humoristisch als we hem al kenden, begon ineens zijn trui in alle kleurtjes te flikkeren. Er zaten lampjes in zijn trui! Blij dat ik hem toch nog gezien had ging ik naar mijn kamer om te slapen. Ik vroeg me af waarom ik eigenlijk zo graag in zijn buurt was, ik kende hem nog niet. Ik wist zijn naam en hoe hij eruit zag, ik wist dat hij zelfzeker overkwam en dat hij klasse uitstraalde, maar dat was het eigenlijk. Ik dommelde moeizaam in maar voor ik het wist was het alweer ochtend. Ik werd verwarrend wakker en ging even nadenkend rechtop zitten. Shit. Ik had van hem gedroomd. Toen ik me opmaakte voor het ontbijt deed ik extra mijn best om er goed uit te zien. Mijn ogen gingen meteen door de zaal om te zoeken of hij er al was. Ik zag hem niet. Ik ging naar het buffet om mijn ontbijt te nemen toen de alternatieve jongen een opmerking maakte tegen me. En oja hoor, rechtover hem zat hij. Officieel, na die droom, mijn crush. Ik vond het zo spannend dat ik op sommige momenten niet meer nadacht wat ik juist zei of deed en ik denk dat het opdenduur duidelijk werd voor iedereen dat ik hem leuk vond. Maar hij bleef mysterieus en liet niks blijken. Hoewel we in die 4 dagen eigenlijk nooit een moment alleen gehad hebben ben ik erin geslaagd om toch een paar activiteiten samen met hem en de alternatieveling te doen, eventjes weg van het kliekje. Zo hadden we een hele namiddag met ons drietjes gespendeerd in Harrods. Al kletsend, lachend en rondwandelend. Toen onze reis op z'n einde liep hadden hij, ik en de alternatieve jongen toch een soort band weten opbouwen, eentje die verder werd gezet in een groepsgesprek op Facebook. De weken en maanden na Londen werd het nog mysterieuzer tussen ons, maar anders mysterieus. Ik kon maar niet uitmaken of hij me nu ook leuk vond of niet. Hij kwam naar de opening van de winkel waar ik werkte, hij kwam naar een personeelsfeestje nadat ik hem waarschijnlijk dronken een sms'je had gestuurd, hij kwam me zelfs eens ophalen na mijn werk om me naar huis te brengen. We hadden ook gekust op de avond van de opening van de winkel, hemels. Maar we bleken vast te lopen en hij bleek constant in twijfel. Toen ik duidelijkheid wou en hem bijna verplichte te zeggen wat hij nu eigenlijk wou en wat zijn bedoelingen waren klapte hij nog meer dicht. Uiteindelijk verwaterde ons contact en had ik de hoop een beetje opgegeven en hem losgelaten. We volgden elkaar enkel nog op Facebook en Instagram en we hadden geen gesprekken meer, enkel een paar vind ik leukjes hier en daar. Ik heb het altijd heel jammer blijven vinden. Uiteindelijk kreeg ik een andere relatie. Hij was eigenlijk zo goed als uit de picture, er verstreek bijna twee jaar. Ik was ondertussen verhuisd van Lokeren naar Gent en had een foto van mijn straatnaam op Instagram gepost. Blijkbaar was het nog geen 10 minuten stappen van waar hij woont. Aangezien ik in een relatie was en ik eigenlijk een beetje baalde dat het nooit niks was geworden tussen ons negeerde ik hem het meeste van de tijd. Tot op een dag ik besloot te antwoorden op een berichtje dat hij stuurde. Hij zei dat hij mijn nieuwe huisje wel eens wou zien en vroeg of hij eens mocht langskomen met een flesje wijn. Yeah right, dacht ik bij mezelf. Loze belofte nummer driehonderdvierenvijftig. Ik stemde in omdat ik dacht dat het er toch niet van zou komen en ik vond het eigenlijk ook wel wat spannend. De dag dat we hadden afgesproken kreeg ik een paar minuten voor het afgesproken uur bevestiging dat hij wel degelijk ging komen. Oh-ow, niet op voorbereid! We hadden het heel gezellig, de wijn vloeide rijkelijk en we konden openlijk praten over waarom het eigenlijk nooit niks geworden was langs zijn kant. Hij leek matuurder te zijn. Hij leek opener te kunnen zijn over zijn gevoelens en wat er speelde. Uiteraard zat ik nog in een relatie, maar al snel bleek dat ik terug halsoverkop verliefd was op hem. Hij was nog altijd mijn crush en is die altijd gebleven. Ik zette mijn huidige relatie stop en koos voor hem. 7 maand later zijn we nog altijd een koppel, gelukkig en smoorverliefd. We zijn zelfs samen onze toekomst aan het plannen. Ze zeggen dat liefde op het eerste gezicht bestaat. Ze zeggen dat je het voelt als je de ware tegenkomt. Ik denk.. dat ze gelijk hebben!