Het leven zoals het is: een beluikhuisje dichtbij Gent centrum

Als er voor mij persoonlijk één ding positief is aan deze hele corona situatie dan is het wel de band die we met z’n allen gecreëerd hebben in ons citeetje*. Eigenlijk hebben we in die twee maanden onze eigen kleine community opgebouwd. We zijn allemaal verschillend qua karakter en toch kunnen we het best goed met elkaar vinden. Om je een beter beeld te geven hoe ons citeetje eruit ziet; onze beluikhuisjes staan in een soort platliggende U vorm. Er zijn ongeveer vijf of zes beluikhuisjes naast elkaar, dan heb je een soort muurtje en daarnaast zijn er terug vijf of zes beluikhuisjes. Deze twee rijen staan dus rechtover elkaar. Daartussen, in het midden hebben we ons gemeenschappelijke tuintje. Het is een verwilderd tuintje met bloemen en planten die momenteel mooi in bloei staan. Aan elke kant in het verlengde van het tuintje is er een plaats voorzien voor wat stoelen en een tafel. Normaal kunnen we daar allemaal gezellig samen bij elkaar zitten en wat kletsen, of zelfs samen eten, maar door de social distancing die we zoveel mogelijk proberen te respecteren zitten we nu vooral elk voor ons eigen huisje. Omdat onze huisjes letterlijk aan elkaar grenzen is het eigenlijk geen probleem om op deze manier een leuke babbel te kunnen slaan. Ondanks het goede weer van de afgelopen dagen, of zelfs weken, kwamen we allemaal meer en meer naar buiten. Het is wonderbaarlijk dat ik ondertussen bijna iedereen z’n naam weet, wat ze doen in het dagelijkse leven en zelfs de partners hun naam en hun beroep weet. Als ik wakker word dan is het citeetje meestal nog in ontwakingsfase. Ik word altijd vroeg wakker, rond een uur of zeven. Het is leuk om te zien hoe de gordijnen van de buren één voor één openen. Sommige zijn ook vroege vogels, anderen slapen graag wat langer uit. Op een vrije dag probeer ik in de voormiddag altijd het nodige te doen, de dingen die ‘moeten’ gebeuren. Vandaag had ik een schitterend gevoel als ik door mijn raam keek terwijl ik nog wat aan het wakker worden was. De zon scheen zijn zonnestralen al lichtjes op ons tuintje en er waren al een paar buren wakker. Soms voelt de samenhorigheid, de zon die schijnt en een vrije dag wel een beetje als vakantie. Toen ik aangekleed was en klaar was om de dingen te doen die moeten, zat één van mijn buren al buiten aan zijn ontbijt. Na een korte aangename babbel liep ik door naar het stad, waar ik een sollicitatiegesprek had voor mijn tweede job waarnaar ik opzoek ben. Ik had het idee om daarna eventjes te stoppen in de winkel waar ik mijn ondergoed koop, want de quarantaine kilo’s plakken er nog altijd wat aan. Toen ik dat gedaan had liep ik door het centrum, langs de winkels naar huis. Het is ongeveer tien minuutjes stappen van de winkelstraten naar ons citeetje, dus ik vind het altijd aangenaam om door het hartje van onze stad te wandelen. Na twee winkels binnen te gaan en meer gekocht te hebben dan gepland, moest ik mezelf alweer verplichten om nu geen winkel meer binnen te stappen. Opstaan met een vakantiegevoel en door de winkelstraten lopen is dus niet altijd een goed idee voor je portemonnee. Toch is het één van de voordelen om zo dicht bij het centrum te wonen. Ik doe alles te voet, met de fiets of ik neem eens de tram voor iets langere afstanden. Goed voor de conditie en je hoeft eigenlijk geen auto. Het gevoel dat ik heb als ik terug opweg ben naar huis, is nog altijd het zalige ik-voel-me-zo-vrij-en-op-vakantie gevoel. In de namiddag komen de meeste buren naar buiten om in het zonnetje te zitten. Sommigen werken wat buiten op hun laptop, anderen studeren en nog anderen zitten gewoon op hun gemakje in de zon. Ik vind het zo gezellig als er vele buren buiten zitten en we weer eens kunnen kletsen over wat we ook maar willen. Deze middag heb ik mijn lunch buiten gegeten samen met enkele buren, wat voor mij heel aangenaam is omdat alleen eten toch soms wat eentonig kan worden. Wat ook een pluspunt is aan onze groep in het citeetje is dat we allemaal heel vrijgevige personen zijn. Als je ook maar iets nodig hebt moet je het maar vragen en het word met veel liefde gegeven. Ik denk dat leven in een citeetje heel verschillend kan zijn naargelang de personen waarmee je het citeetje deelt, maar hier hebben we echt allemaal vrijwel dezelfde normen en waarden. Zeker als het op privacy en respect voor elkaar aankomt. Wat het natuurlijk super maakt om hier te wonen en tijd te kunnen spenderen met onze kleine groep. Waar ik ook echt zoveel van hou is dat mijn werk op een vijftien tal minuutjes stappen ligt en dat mijn lieve wederhelft ook maar tien minuutjes stappen verder woont. Het voelt alsof ik een plaats gecreëerd heb waar alles kan samenlopen en waar ik me zeer vertrouwd in voel. Het doet me soms een beetje denken aan de soaps waarin ze ook allemaal dichtbij elkaar wonen en hun hele leven zich afspeelt in twee straten. Het voornaamste gevoel dat ik krijg door in ons citeetje te wonen op wandelafstand van mijn werk, is dat ik eigenlijk nooit enkel ga werken-eten-slapen. Er is hier altijd wel iets te beleven of altijd wel ergens een babbeltje te slaan en een verhaal te horen. Elke dag is anders en er kan altijd iets onverwachts, aangenaams gebeuren. Misschien is dat wel het vakantiegevoel dat ik al eerder beschreef, dat ik vrije tijd en werk zo goed kan combineren dat het eigenlijk allemaal wat samenvloeit en helemaal niet aanvoelt als een routine of een sleur. Hoewel dat natuurlijk ook afhangt of je je job graag doet. In mijn geval is dat dus wel duidelijk en heb ik daar veel geluk in. Ik ben dankbaar voor elke buur in het citeetje, ik ben dankbaar voor mijn job en ik ben zeer zeker dankbaar voor mijn lieve wederhelft die zo dichtbij woont. Maar ik denk dat ik mezelf ook dankbaar mag zijn. Ik heb veel moeite gedaan om ergens mijn eigen plekje, helemaal alleen te kunnen creëren en ik zal daar ook moeite voor blijven doen. Toch had ik dit gevoel niet kunnen ervaren en dit artikel niet kunnen schrijven zonder ieder van mijn lieve buren. Mijn besluit staat vast, dit is één van de beste dingen dat me is overkomen: Een beluikhuisje dichtbij centrum Gent.

*citeetje: Gents dialect voor beluikhuisje(s)